Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Πσσσσσς

"ΤΑ ΚΡΑΓΙΟΝ ΔΕΝ ΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΙ..."
Ρε βαρεθηκα.
Πλακα-πλακα πανε 12 χρονια...Πσσσσς...ή μηπως ψψψψψψς. Οπως και να 'χει ειναι πολλα.
12 χρονια στη λαικη. Τι δουλεια θα μπορουσα να κανω; Να σπαω πετρες. Μ'αρεσει. Αλλα ποιος ενδιαφερεται για σπασμενες πετρες; Κανεις.
Ειδαμε μια ταινια χθες, "Ρωτα τον ανεμο" λεγοτανε.
Ο πρωταγωνιστης ηταν συγγραφεας. Καλη φαση. Αλλα μια ζωη φτωχος, δε λεει. Εκτος και αν δημιουργησεις το νεο Χαρυ Ποτερ. Κατι που θα συναρπασει τα παιδια ή τους γερους. Τη νεα Σαχραζατ ας πουμε. Πολυ δυσκολο να μου ερθει τετοια εμπνευση.
Απο μικρος δεν ηθελα να γινω τιποτα, ημουνα εξυπνος. Θα με τραβουσε κατι στον καλλιτεχνικο τομεα. Μουσικος; Εχει σκεφτει ποτε κανεις να γραψει μουσικη για σκυλους αραγε? Δηλαδη να ειναι απο τους ηχους που δεν ακουνε οι ανθρωποι, υποηχοι νομιζω ειναι ο σωστος ορος, αλλα μπορουν και τους ακουν οι σκυλοι. Θα εδινα συναυλιες μπροστα σε χιλιαδες σκυλους. Κανονικος σκυλας δηλαδη. Δε λεει.
Ποιητης με τιποτα. Δεν μπορω να γραψω ουτε δυο λεξεων ποιημα. Και δεν βρισκω το νοημα.
Ζωγραφος; Ξεπερασμενο. Εχουν ζωγραφιστει τα παντα και με καθε τροπο. Στο τελος θα καταληξεις γκαλεριστας να ζωγραφιζεις ανθοδοχεια και φρουτιερες. Νεκρη φυση, νεκρο μυαλο.
Η φωτογραφια μου αρεσει. Μεσα απο τις ταινιες δημιουργηθηκε ο μυθος οτι οι ινδιανοι δεν ηθελαν να τους βγαζουν φωτογραφια γιατι πιστευαν οτι φυλακιζεται το πνευμα τους. Καπως ετσι ειναι η φωτογραφια. Αισθανομαι οτι φυλακιζω το χρονο, τα αντικειμενα. Ειναι ομως πολυδαπανη η ενασχοληση με τη φωτογραφια και πρεπει καπου να τις πουλας για βγαζεις τα εξοδα. Γιατι δε λεει να γινεις φωτογραφος σε γαμους, βαφτισεις και μπουζουκια. Εμενα που μου αρεσει να φωτογραφιζω νεκροταφεια θα μπορουσα να γινω φωτογραφος σε κηδειες αλλα δυστυχως οι ανθρωποι θελουν να βγαινουν χαμογελαστοι στις φωτογραφιες και στις κηδειες δε γελανε και πολυ.
Βλεποντας αυτη τη γιαγια στη φωτογραφια ειναι σαν να βλεπεις τη ζωη της ολοκληρη.
Αγροτισσα, οπως μαρτυρουν τα ρουχα, δουλεια κατω απο τον ηλιο οπως δειχνει το μαντηλι στο κεφαλι, να σου κι ο φωτογραφος. "Χαμογελα να σε βγαλω..." για χαμόγελα ειμαστε τωρα; Πηρε ενα χαμογελο, το καλο της...Αυτη ηταν η καλη της φωτογραφια, η μια απο τις ελαχιστες που ειχε βγει...καταλαβαινεις. Μια ζωη με τον αντρα της...και μετα τη ζωη μαζι.
Μπορει να μην ειναι κι ετσι αλλα το μυαλο ταξιδευει, αυτο εχει σημασια.
Τα κραγιον δεν δοκιμαζονται....ετσι φωναζε σημερα αυτος που τα πουλουσε. Φαντασου δηλαδη οτι υπαρχουν ανθρωποι που θελουν να δοκιμασουν τα κραγιον. Τα οποια φυσικα θα τα εχουν δοκιμασει αλλοι πρωτα. Δες την εικονα και σκεψου το λιγο...

1 σχόλιο:

  1. Έτσι αγόρι μου, να μην αλλάξεις ποτέ και για κανέναν!!! Και στη συναυλία με τους σκύλους εγω θα έρθω να σε καμαρώσω κι ας μην ακούγεσαι.
    Papako

    ΑπάντησηΔιαγραφή