Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012


"Κόσμοι υπό κατασκευή" "Aspects of Balkan Photography. Νέα διαδρομή σε καιρούς κρίσης" Θεσσαλονίκη 2012”




Εγκαινιάζεται την Κυριακή 14/10, στις 20.30', στον εκθεσιακό χώρο του Goethe Institut. ομαδική έκθεση φωτογραφίας με τίτλο: "Κόσμοι υπό κατασκευή".
Συμμετέχουν: Avela Admon (Βουλγαρία), Νίκος Κοτζαμπασάκης, Boris Kramaric (Κροατία), Mina Sarenac (Σερβία), Burim Myftiu (Αλβανία), Deniz Aciksoz (Τουρκία), Hakan Dagdelen (Τουρκία), Ebru Ceren Uzun (Τουρκία), Arif Emrah Orak (Τουρκία), Seckin Tercan (Τουρκία), Hasan Emre Dipsar (Τουρκία), Ana Andonovska (FYROM), Daniel Djamo (Ρουμανία).
Επιμέλεια: Χριστίνα Βούλγαρη
Παραγωγή: Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης
Μέρες και ώρες λειτουργίας Δε - Πα 09.00' - 17.30'
Διάρκεια της έκθεσης: 14 – 31/10/2012



Την ίδια μέρα, από 16.30' έως 19.30', φιλοξενείται στο Goethe Institut στρογγυλό τραπέζι με θέμα: "Aspects of Balkan Photography. Νέα διαδρομή σε καιρούς κρίσης". Συμμετέχουν εκπρόσωποι χωρών των Βαλκανίων. Οι εισηγήσεις θα γίνουν στα Αγγλικά και στα Ελληνικά και θα υπάρχει ταυτόχρονη μετάφραση.
Συμμετέχουν:
Ο Branimir Karanovic, Καθηγητής στην Σχολή Καλών Τεχνών του Βελιγραδίου
Ο Prof. Yusuf Murat Sen και ο Research Assist. Volkan Kiziltunc, στο Mimar Sinan Fine Arts University της Κωνσταντινούπολης
Ο Jovanovski Vladimir, πρόεδρος του φωτογραφικού club Kozjak 50, που λειτουργεί από το 1950 στο Kumanovo της FYROM
Ο Βασίλης Καρκατσέλης, Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης
Ο Βαγγέλης Ιωακειμίδης, Διευθυντής του Μουσείου Φωτογραφίας
Ο Emanuil Treyman, υπεύθυνος διοργάνωσης του "Month of Photography" στη Sofia και του Photovacation.




Δυο λόγια για το θεσμό Aspects of Balkan Photography
Το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης για δέκατη έκτη χρονιά, συνεχίζει το θεσμό των συναντήσεων της Βαλκανικής Φωτογραφίας στη Θεσσαλονίκη.
Για εφέτος διοργανώνει σειρά παράλληλων εκθέσεων, ημερίδων, διαλέξεων, προβολών και άλλων εκδηλώσεων στην πόλη, την περίοδο Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου του 2012, με την συμμετοχή φωτογράφων από χώρες της Βαλκανικής..
Παρουσιάζονται (σαν συνεργατικές προτάσεις δυναμικών ενεργών κέντρων φωτογραφίας) σημαντικές τάσεις της σύγχρονης φωτογραφίας σ' αυτή την πλευρά της Ευρώπης. Από το σύνολο των εκθέσεων γίνονται εμφανείς οι συγκλίσεις και αποκλίσεις από την σημερινή Ευρωπαϊκή φωτογραφία, στο επίπεδο του περιεχομένου και της γραφής, καθώς και οι επί μέρους ιδιαιτερότητες που χαρακτηρίζουν το μωσαϊκό των λαών, που κατοικούν στα Βαλκάνια.
Αυτή η σειρά εκδηλώσεων θα είναι και η συμμετοχή του ΦΚΘ στους εορτασμούς του Δήμου για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και έχει τεθεί υπό την αιγίδα του του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού (Τομέας Πολιτισμού).

Worlds Under Construction”
Κόσμοι που συμβιώνουν σε κοινωνίες που ψάχνουν την ταυτότητά τους και την επιβίωσή τους, που την αποδέχονται ή τη απορρίπτουν με αγωνία. Κόσμοι που για τον κάθε καλλιτέχνη απορρέουν από την πραγματικότητά του, την ατομική ή τη συλλογική μνήμη. Οι φωτογράφοι μας επιτρέπουν να εισχωρήσουμε στο σκόπευτρό τους ή στο δημιουργικό συνδυασμό των εικόνων τους, για να τονίσουν την ύπαρξη πολλών διαφορετικών κόσμων υπό τη σκέπη του γενικά αποδεκτού ευρύτερου συνόλου.
Ο επιμελητής έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με κόσμους που αναπτύσσονται σταδιακά και διαρκώς. Βρίσκονται υπό κατασκευή για να γεννηθεί το στέρεο οικοδόμημα κάθε καλλιτέχνη και κατ’επέκταση κάθε ανθρώπου. Μέσα από αυτό ερχόμαστε όλοι αντιμέτωποι με οικείες ή κοντινές μας εικόνες και μνήμες, με παρεμφερή βιώματα ή κοινωνικές καταστάσεις που όλους μας επηρεάζουν άμεσα. Εν τέλει, μας υπενθυμίζουν πως η ζωή στη σύγχρονη πραγματικότητα δομείται και αποδομείται διαρκώς χωρίς να μένει εύκολα σταθερή σε ένα σημείο. Η ζωή, η κοινωνία και τα ατομικά ή συλλογικά περιστατικά μονίμως διαγράφουν μια μεγάλη πορεία υπό κατασκευή. Χτίζονται κομμάτι κομμάτι είτε μονομερώς είτε σε πολυεπίπεδα κομμάτια. Με αυτές τις σκέψεις, πλάι στα πορτρέτα προβληματισμένων ανθρώπων που νιώθουν πως ο κόσμος τους κατέρρευσε και δεν είναι όπως τον ήξεραν μέχρι τότε , μπορούν να σταθούν πορτρέτα άλλων που οραματίζονται τον ιδανικό μέρος που τους αποφορτίζει. Λίγο πιο πέρα, η λήψη άλλου φωτογράφου αποτυπώνει τα χαλάσματα και συμβιώνει με τις οικογενειακές αναμνήσεις από τον τόπο που μετανάστευσε ο δημιουργός όταν ήταν παιδί.

Διαφορετικής υφής φωτογραφίες, άλλες πορτρέτα, άλλες ενδελεχώς ευρηματικές και συνδυαστικές με σύγχρονες μεθόδους επεξεργασίας, τοπία και ντοκουμέντα, διαποτίζονται από την ίδια αίσθηση και με βάση αυτή δομείται και η συγκεκριμένη πρόταση έκθεσης. Αποτυπώνουν σκέψεις και εικόνες κόσμων που βρίσκονται διαρκώς υπό κατασκευή, που αμφισβητήθηκαν, που πόνεσαν, που γκρεμίστηκαν ή αλλάζουν δραματικά σε παρόντα χρόνο και ανασυντέθηκαν, αλλά δεν έπαψαν να θέλουν να αναγεννηθούν και να υπάρχουν.
Χριστίνα Βούλγαρη – Ιστορικός της Τέχνης
Επιμελήτρια της έκθεσης



Avela Admon
Το σουρεαλιστικό παιχνίδι της εποχής μας. Οι σκέψεις μας, τα παράλογα στοιχεία μας, οι κρίσεις ταυτότητας ατομικά και συλλογικά μέσα από τα χρώματα, τις αισθήσεις, τον αυτοσαρκασμό και την επιρροή που ασκεί η εικόνα πάνω στον άνθρωπο.

Γεννημένη στη Βάρνα της Βουλγαρίας το 1971, ζει και εργάζεται στην Αυστρία και τη Γερμανία από το 1991. Το μοντέρνο και σύγχρονη πραγματικότητα πρωταγωνιστούν στο φωτογραφικό της έργο. Οι περσόνες και η διαδραστικότητα των δογματικών ορίων της σύγχρονης ζωής την απασχολούν διαρκώς στο έργο της. Η δουλειά της έχει προβληθεί σε διεθνείς εκθέσεις, φεστιβάλ, σημαντικά προγράμματα επιμέλειας εκθέσεων και έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις σε Βουλγαρία, Γερμανία, Αγγλία, Ιταλία και Κατάρ.




Νίκος Κοτζαμπασάκης
Πλάι, μέσα, δίπλα στην ελληνική κρίση και την ανθρώπινη αμφιβολία. Η δουλειά του τον φέρνει σε άμεση επαφή καθημερινά με τα πορτρέτα των ανθρώπων που πονούν, δυσανασχετούν και βαριανασαίνουν απλώνοντας το χέρι να πληρώσουν για τα απολύτως απαραίτητα που αγοράζουν. Οι εικόνα τους είναι αιχμηρή, παγωμένη στο χρόνο για να κρίνει και κατακρίνει τα όσο είμαστε ικανοί οι ανίκανοι να αντιμετωπίσουμε.

Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1976, όπου ζει και εργάζεται, δραστηριοποιείται στο χώρο της φωτογραφίας τα τελευταία 3 χρόνια. Είναι μέλος του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης ΦΚΘ και έχει συμμετάσχει σε 4 ομαδικές εκθέσεις. Η φωτογραφία δρόμου τον εμπνέει κα του δίνει τροφή για σκέψη και δράση καθημερινά.





Seckin Tercan
Συχνά σε ένα κόσμο μοναξιάς, οι άνθρωποι είναι κατά κάποιο τρόπο παγωμένοι και παγιδευμένοι στο χρόνο. Διαφορετικοί άνθρωποι, που ο καθένας τους απομονώνεται στον κόσμο του και συγκεντρώνεται απόλυτα στις σκέψεις του. Εδώ δίνουν την αίσθηση σαν να είναι κοντά στο μεγάλο αβέβαιο βήμα αν και ακίνητοι, περιτριγυρισμένοι από την πραγματικότητά τους. Είμαστε ξεχωριστές μονάδες, μα πάντα ερχόμαστε αντιμέτωποι με την απλή δική μας στιγμή που θα αναλογιστούμε τι σκοπεύουμε να ζήσουμε και τι θα προσφέρουμε μέσω της ζωής μας. Ή μήπως είναι αφόρητο να προσπαθήσουμε περαιτέρω? Αυτό είναι το μεγάλο ερωτηματικό, που παραμένει μετέωρο.

Γεννημένος στην Κερύνεια της Κύπρου το 1978. Ζει και εργάζεται στην Κωνσταντινούπολη. Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο Minar Sinan, Καλών Τεχνών με κατεύθυνση τη φωτογραφία το 1995. Στο ίδιο πανεπιστήμιο απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο το 2003. Το 2004 ξεκίνησε τη διδακτορική του διατριβή στο ίδιο ίδρυμα, την οποία ολοκλήρωσε το 2008. Έχει βραβευτεί 3 φορές στη φωτογράφηση γυμνού στο Los Angeles. Η πρώτη του ατομική έκθεση πραγματοποιήθηκε το 2006 την οποία ακολούθησαν και άλλες σημαντικές εκθέσεις στην Κύπρο και την Τουρκία. Συμμετέχει σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων. Είναι επίκουρος καθηγητής στο MSGSU, Σχολή Καλών Τεχνών, στο τμήμα Φωτογραφίας.





Burim Myftiu
Κόσμοι σε άσπρο και μαύρο, στα γκρι, στο φως και το σκοτάδι. Θρησκεία, ιδεολογία, απελπισία και κρίση συνυπάρχουν. Όλα φαίνονται να είναι υπό κατασκευή και συνεχόμενη έρευνα πάνω στην ταυτότητα, την ατομική και συλλογική πεποίθηση. Καθρεπτιζόμαστε και επηρεαζόμαστε όλοι. Ο Myftiu ερευνά, ανοίγεται στο δρόμο και πραγματικά βρίσκει τις μυστικές πλευρές της ζωής. Στιγμές που πρέπει να εκτεθούν και βεβαιότατα είναι αληθινό κομμάτι της ζωής. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα γεγονότα μας.

Γεννημένος στο Prizren του Κοσόβου ο 1961, αλβανικής και αμερικανικής καταγωγής φωτογράφος. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 άρχισε να ασχολείται με τη φωτογραφία και μετά από την αποφοίτησή του από το φιλολογικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Πρίστινα, εξειδικεύτηκε στην εμπορική φωτογραφία στη Νέα Υόρκη. Είναι μέλος του συμβουλίου του New Haven του Κονέκτικατ και έχει συνεργαστεί επανηλειμμένα με κινηματογραφικούς και καλλιτεχνικούς οργανισμούς των Ηνωμένων Πολιτειών. Επιπλέον, είναι ιδρυτής του ΚΙΡΑ – Φωτογραφικού Πρακτορείου του Κοσόβου. Συμμετέχει ενεργά αλλά και ως μέλος των κριτικών επιτροπών σε φεστιβάλ κινηματογράφου και φωτογραφίας, διαγωνισμών και διεθνών διοργανώσεων. Ζει και εργάζεται στην Αμερική και στο Κόσοβο.





Deniz Aciksoz
Σήμερα η ανθρωπότητα και η φύση της κρύβει και την ίδια στιγμή αποκαλύπτει με αυθάδεια τη διπλή της υπόσταση. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Οι κόσμοι μας δομούνται με βάση δύο πόλους. Σύγχρονη ζωή και παράδοση, υποκειμενικότητα και αντικειμενικότητα, ειρήνη και πόλεμος, φτώχεια και πλούτος, ψεύτικες όψεις και φυσικές ακατέργαστες εικόνες....Ο κατάλογος μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Ενέχουμε τη διπλή υπόσταση προσπαθώντας να ισορροπήσουμε επίσης σε ένα κόσμο με δύο όψεις. Με αρκετή προσπάθεια, ίσως καταφέρουμε να αναγνωρίσουμε ποια είναι η ψεύτικη και ποια η αληθινή πλευρά μας. Ο σκοπός της σειρά «3-5» είναι να διαχωρίσει τη φωτογραφία μόδας από τη συνήθη τελειοποιημένη εμφάνισή της μέσω της θέασης από μια νέα οπτική γωνία. Μετατρέποντας σε πλεονέκτημα τη χαμένη και μπερδεμένη τοποθέτηση της μόδας, επιδιώκεται η ενσωμάτωση της φυσικής, τυχαίας και μη ελεγχόμενης ακεραιότητας μέσα στο πλαίσιο, για να δημιουργηθεί μια καινοτόμα έκφραση.

Γεννημένη το 1986 στην Κωνσταντινούπολη. Ξεκίνησε τις σπουδές της το 2003 στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών Minar Sinan της Κωνσταντινούπολης, στο Τμήμα Φωτογραφίας, από όπου αποφοίτησε το 2009. Εργάζεται αδιάκοπα πάνω στη φωτογραφία και συμμετέχει ενεργά σε καλλιτεχνικά γεγονότα και εκθέσεις.





Hakan Dagdelen
Η σειρά ονομάζεται ‘Deus Ex’. Πρόκειται για φωτογραφίες σκηνοθετημένων σκηνών και σχεδιασμένων με κάθε λεπτομέρεια από τον καλλιτέχνη. Αντικατοπτρίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη τοποθετημένη σε έναν κόσμο που αφήνει απόσταση από τον πραγματικό. Το περιεχόμενο και η μορφή μάχονται, διαχωρίζονται και ταυτόχρονα συνυπάρχουν. Ένας νέος απομονωμένος κόσμος δομείται, θυμίζοντάς μας πόσο εφικτό είναι να δομήσουμε μια νέα ύπαρξη και να εμπλουτίσουμε τη γνώση μας πάνω στην ανθρώπινη υπόσταση.

Γεννημένος στην Τουρκία. Ζει και εργάζεται στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε φωτογραφία και design στο πανεπιστήμιο Minar Sinan της Κωνσταντινούπολης. Η δουλειά του και τα project του είναι κάθε φορά σχεδιασμένα από τον ίδιο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Επεξεργάζεται όλα τα δυνατά πεδία. Σχεδιάζει τα κοστούμια και τα σκηνικά των φωτογραφικών σειρών του, αποκαλύπτοντας στο θεατή ένα νέο κόσμο θέασης. Το περιεχόμενο, η φόρμα και η σχέση των δύο, αποτελούν τα πάγια ερωτήματα και θέματά του.





Ebru Ceren Uzun
Επιφάνεια/Μεταφορά
Η αρμονική σχέση ανθρώπου, χώρου και αντικειμένου, είναι μια διαδραστική διαδικασία σε δυναμική εξέλιξη. Αλληλοπροσαρμόζονται και αλλάζουν μορφή επηρεάζοντας το ένα το άλλο, αφήνοντας πίσω τα σημάδια της αλληλεπίδρασής τους.
Το ανθρωπογενές περιβάλλον μπορεί να ειδωθεί επεξεργασμένο διεξοδικά με χρώμα και συναίσθημα δίνοντας κάθε φορά μοναδικό και μη επαναλαμβανόμενο αποτέλεσμα. Την ίδια στιγμή μας παρουσιάζεται σε μικρή κλίμακα. Είναι ένα είδος κλειδαρότρυπας από όπου μπορούμε να παρατηρήσουμε τον κόσμο μας. Μπορούμε να θυμόμαστε πως όσα δομούμε, όσα χτίζουμε, όσα αφήνουμε στον ανελέητο χρόνο να φθαρούν, κάνουν κύκλο και ξαναρχίζουμε από την αρχή.

Γεννημένη στην Κωνσταντινούπολη το 1976. Ξεκίνησε τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο Minar Sinan, στο τμήμα Καλών Τεχνών, Φωτογραφίας το 1995. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών το 1999, ξεκίνησε να εργάζεται το 2002 ερευνητικά στο πανεπιστήμιο Kocaeli, στο τμήμα φωτογραφίας του τομέα καλών τεχνών. Έλαβε το μεταπτυχιακό της τίτλο ειδίκευσης από το Ινστιτoύτο Κοινωνικών Επιστημών του πανεπιστημίου Minar Sinan στο πρόγραμμα Φωτογραφίας το 2007. Το 2008 ξεκίνησε την εκπονηση διδακτορικής διατριβής. Από το 2005 εργάζεται ως ερευνήτρια στο ίδιο πανεπιστήμιο και συνεχίζει αδιάκοπα να ασχολείται επαγγελματικά με τη φωτογραφία.



Arif Emrah Orak
Απομόνωση, παγωμένες φιγούρες περιτριγυρισμένες από τον ιδιωτικό του χώρο. Χώροι γεμάτοι αντικείμενα και κοινοί, καθημερινοί άνθρωποι αφημένοι, σε μια αποθανάτιση μέσα στον κόσμο τους. Εδώ η απομόνωση, η έκφραση του κενού στο βλέμμα και η σχεδόν απελπισμένη στάση διασταυρώνονται. Μπορείς να δεις ακόμα και τον εαυτό σου να αντικατοπτρίζεται σε αυτές τις εικόνες. Είναι ίσως εξαιτίας του τόσο όμοιου αντικατοπτρισμού. Αντιμετωπίζεις γνώριμες εικόνες του εαυτού σου. Οι κόσμοι μας μπορεί να είναι τόσο ουσιαστικά κοινοί, ακόμα κι όταν φαινομενικά μοιάζουν τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Με το πέρασμα του χρόνου μαθαίνουμε πως ο μικρόκοσμός μας νομίζαμε πως ήταν τόσο μικρός και καταθλιπτικός. Αντιμετωπίζοντας τον όμως πρόσωπο με πρόσωπο, μας ωθεί να σπάσουμε την άβολη ακινησία και να δομήσουμε ένα νέο.

Γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη, Τουρκία το 1983. Η εκπαίδευσή του στο σχολείο ήταν σημαντική με κατεύθυνση στη διακόσμηση και την επίπλωση. Συνέχισε το 2005 τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών Minar Sinan της Κωνσταντινούπολης, ολοκληρώνοντας την κατεύθυνση της φωτογραφίας το 2012. Συμμετέχει ενεργά σε ομαδικές εκθέσεις και πραγματοποιεί ατομικές.






Hasan Emre Dipsar
Νυμφομανία: Σκληρός τίτλος και καυστικός. Ο κόσμος σε φθορά και αμφισβήτηση. Το ανθρώπινο κορμί σε πρωταγωνιστικό ρόλο αποσαρθρώνεται, μένει μετέωρο και αμφισβητείται αλλά και προβάλλεται ως η μόνη διέξοδος εκτόνωσης. Η διασταύρωση της παραμόρφωσης της βιομηχανίας της μόδας με τη νυμφομανία είναι αξιοσημείωτη. Το σεξ είναι από τα αμετάκλητα και απαράλλαχτα στοιχεία της φωτογραφίας μόδας από το 1970. Το κορμί περνάει έτσι μέσα από την σκληρή του φθορά από την καθημερινή πραγματικότητα και τη δύναμη της εικόνας, στην αποδόμησή του. Άραγε μπορεί να επανέλθει. Να σταθεί όρθιο σε νέα γερά θεμέλια? Και υπάρχει σημαντικός λόγος για να το κάνει? Εδώ η κατασκευή και το κατασκεύασμα είναι τόσο θνητά και παραμένει άγνωστο αν μπορούν να αναγεννηθούν από την αρχή. Όπως και να έχει είναι μέρος του κόσμου μας.

Γεννημένος στην Τουρκία και απόφοιτος του πανεπιστημίου Minar Sinan της Κωνσταντινούπολης, δημιούργησε εταιρία δημιουργικής δράσης και φωτογραφικών υπηρεσιών, την ILMISIMYA. Ζει και εργάζεται στην Κωνσταντινούπολη. Εργάζεται πάνω σε πλήθος φωτογραφικών πεδίων, όπως η μόδα, το ρεπορτάζ, τη δημιουργική φωτογραφία, τη διαφήμιση και συμμετέχει σε πολυάριθμες δράσεις, προγράμματα και εκθέσεις.





Ana Andonovska
“Είμαστε ζώντες οργανισμοί. Είμαστε άνθρωποι με το καλό και το κακό να ζει και αυτό μέσα μας. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε νέα είδη ή ένα άλλο κόσμο από τον ήδη υπάρχοντα. Ο κόσμος μας είναι αυτός που είναι. Δεν αλλάζει. Τώρα πια πρέπει να ζούμε μέσα στα ήδη υπάρχοντα όρια. Ποιες είναι λοιπόν οι επιλογές μας? Μπορούμε να απελπιστούμε, να καταριόμαστε και να μην αλλάξουμε το παραμικρό. Μπορούμε να διαλέξουμε το κακό όπως έπραξαν οι εχθροί μας και να δημιουργήσουμε ένα κόσμο βασισμένο στο μίσος. Ή απλά μπορούμε να προσπαθήσουμε να προχωρήσουμε προς το καλύτερο.
― (Carol Matas, Daniel's Story)
Μένει να απαντηθεί: Κατεδάφιση και δόμηση από την αρχή? Καλή πρόθεση ή φθόνος? Αυτοκαταστροφή ή προσπάθεια για βελτίωση? Από εσάς εξαρτάται.

Γεννημένη το 1991 στο Kumanovo της FYROM. Νέα φωτογράφος με τίτλο πτυχίου από το Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κυρίλλου και Μεθοδίου των Σκοπίων. Διδάσκει φωτογραφία, συμμετέχει η ίδια αλλά και ως μέλος κριτικών επιτροπών σε φωτογραφικές εκθέσεις, διοργανώνει και συμμετέχει σε σύγχρονα φωτογραφικά δρώμενα και projects στην Κίνα, Σαγκάη και αλλού με το project “Dare to Dream”.





Daniel Djamo (video)

Το οδόφραγμα. Στις 21 Δεκεμβρίου 2011 επαναστάτες που είχαν ζήσει τα γεγονότα του 1989, συγκεντρώθηκαν στην πλατεία του πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου για να αποτίσουν φόρο τιμής στους νεκρούς της επανάστασης του 1989. Το κανάλι της ρουμανικής τηλεόρασης OTV δεν θα μπορούσε να μην καλύψει το γεγονός. Είκοσι μια μέρες αργότερα, στις 12 Ιανουαρίου του 2012, οι ίδιοι διαδηλωτές ξεχύθηκαν στο ίδιο ακριβώς σημείο ενάντια στη ρουμανική κυβέρνηση και κατάφεραν να οδηγήσουν τον Πρωθυπουργό Emil Boc στην απομάκρυνσή του από τα καθήκοντά του.

Ο «κόσμος» του τότε και του τώρα, φαίνεται να έχουν διαφοροποιηθεί. Ίσως όμως, να μην έχουν αλλάξει και τόσο όσο φαίνεται. Ένα όμως είναι βέβαιο. Οι άνθρωποι, σε όποια χώρα και αν ανήκουν, μπορούν να δομήσουν ένα νέο κόσμο αρκεί να το επιθυμούν βαθιά και αληθινά.

Γεννημένος το 1987 στη Ρουμανία. Κατέχει πτυχίο Καλών Τεχνών, δημοσιογραφίας, φωτογραφίας και video τέχνης από το Εθνικό Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών στο Βουκουρέστι. Σπούδασε επίσης στη Γερμανία και εξειδικεύτηκε με μεταπτυχιακό τίτλο στη φωτογραφία και τη video τέχνη από το ίδιο πανεπιστήμιο. Πολυπράγμων καλλιτέχνης, συμμετέχει σε πλήθος εκθέσεων, ομάδων εργάσιας και φεστιβάλ. Η τελευταία σημαντική του ατομική έκθεση πραγματοποίηθηκε στα πλαίσια της DOCUMENTA 13 στο Kassel της Γερμανίας.




Volkan Kiziltunc (video)
Η νυχτερινή παρατήρηση αφορά τους χώρους και τους ανθρώπους σε δύο πόλεις, την Κωνσταντινούπολη και τη Βιέννη. Η καταγεγραμμένη δραστηριότητα των δρόμων, οι έξοδοι, τα περάσματα και τα παράθυρα κατά τη διάρκεια της νύχτας, προβάλλονται παράλληλα σε 3 κανάλια.
Nightwatch. Μια νυχτερινή σύγχρονη «περίπολος», νυχτερινή παρατήρηση στους χώρους, στους ανθρώπους, στα φώτα των πολύβουων πόλεων ή στη σιωπή σε άδειους χώρους. Όλα μέσα στη νύχτα αλλάζουν μορφή. Είναι οι ίδιοι κόσμοι που βιώνουμε και την ημέρα, αλλά με άλλη όψη. Οι ίδιοι μικρόκοσμοι των ανθρώπων που μεταλλάσσονται για να τους υποδεχθούν με άλλη μορφή, μέχρι να ξαναέρθει το πρωί και πάλι από την αρχή. Ο φαύλος κύκλος των κόσμων μας, υπομνηματίζει την επαναληψημότητα και το γρήγορο πέρασμά μας από τη ζωή και την κοινωνία.

Γεννημένος στο Arkara της Τουρκίας το 1976. Σπούδασε Αρχαιολογία στην Κωνσταντινούπολη και Φωτογραφία στη συνέχεια. Από το 2009 συνεχίζει τις σπουδές φωτογραφίας εντατικά και εργάζεται ως βοηθός στο Πανεπιστήμιο Minar Sinan της Κωνσταντινούπολης, στο τμήμα Φωτογραφίας. Εκτελεί φωτογραφικά και video projects. Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις. Βραβευμένος για τη συνεχή και δημιουργική του εργασία στο φωτογραφικό τομέα.




Mina Sarenac
Η έλλειψη βαρύτητας μοιάζει να αποτελεί σκοπό και όνειρο στη ζωή μας. Ευχόμαστε να μπορούσαμε να αιωρούμαστε με αίσθημα ελευθερίας ανάμεσα στα αντικείμενα. Ταυτόχρονα προβάλλουμε αυτό το αίσθημα ελευθερίας και στην ανεξαρτησία της σκέψης. Είναι επιτακτική ανάγκη να σκεφτόμαστε ελεύθερα και με δημιουργικότητα, να δομήσουμε εν τέλει ένα κόσμο ελαφρύ και απελευθερωμένο από τα όποια βάρη. Φαίνεται να είναι εφικτό.

Γεννημένη το 1986 στο Βελιγράδι, Σερβία. Η τάση προς το design έγινε φανερή ήδη από τα σχολικά χρόνια. Το 2011 αποφοίτησε από την Ακαδημία Εφαρμοσμένων Τεχνών. Λαμβάνει μέρος σε εκθέσεις, σε ομάδες εργασίας με άξονα τη φωτογραφία, ις γραφικές τέχνες και το design, καθώς και σε πλήθος διαγωνισμών.





www.fkth.gr ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ



Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

Τριήμερο Στο Μαλανδρινο

Χθες ηρθα στο Μαλανδρινο. Οι γυναικες ειναι εδω δυο βδομαδες τωρα. Την καημενη τη μικρουλα την εχουν καταφαει οι σκνιπες. Τα χερακια και τα ποδαρακια της ειναι χαλια. Σημερα πηγαμε στη θαλασσα, στην Ερατεινη.
Η Αργυρουλα χαιρεται πολυ, δεν θελει να βγει απο το νερο.
" Θαλασσα, μπλουμ, κολυμπησει, ποδαρακια, μπλουμ"!

Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

Photo Of The Day

Dead Can Dance - Live

21 Σεπτεμβριου Dead Can Dance - live στη Θεσσαλονικη και
23 Σεπτεμβριου στην Αθηνα.
Μια μπαντα που νομιζα οτι ποτε δεν θα δω ευτυχως ερχεται και στη Θεσσαλονικη.
Διπλα στα links, για περισσοτερα.

Χλοοκοπτικο

Σημερα ειχε ξεχορταριασμα στο Λιβαδι, με το χλοοκοπτικο που πηρα. Διασκεδαστικο αλλα πιανεται το χερι. Εκανα το 1/10 περιπου με τη βοηθεια της Μυρτως. Μετα καφεδακι στο Αλλοτινο, το καφε στην πλαγια με την ωραια θεα. Το κοινοτικο καφενειο εκλεισε, αποροια της κρισης. Γενικα δεν ειχε καθολου κοσμο επανω.
 Η Αργυρω λεει συνεχεια, μπανιο, τη θαλασσα, μαγιο. Την αλλη εβδομαδα μαλλον θα παμε να κανει το πρωτο της μπανιο για φετος. Σημερα ειχε πολυ ζεστη, μεθαυριο θα πιασει 34, οποτε λογικα και θαλασσα θα ζεστανει.

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Stupid phone

Αφου δεν εχω καθολου χρονο για να γραψω απο το σπιτι κανω μια πρωτη αποπειρα να γραψω απο το κινητο. Σπαστικο...

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Πιλακι

 Πιλακι...πιλακι, ειπε η Αργυρω ξαφνικα και ηρθε προς το μερος μου. Στην αρχη νομιζα οτι θελει φιλακι - την εχουμε ταραξει στα φιλακια - αλλα ετσι οπως εσκυψα καταλαβα οτι θελει να με φιλησει και ειναι η πρωτη φορα που το ζηταει.

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Πατατοκινημα Και Πατατοκεφαλοι

Πουλανε λοιπον οι παραγωγοι πατατας την πατατα που δεν μπορεσαν φετος να διαθεσουν προς 25 σεντς το κιλο σε τσουβαλακια των 20 κιλων.
Καλα κανουν.
Αυτοι που δεν κανουν καλα ειναι φυσικα τα μμε και διαφοροι πολιτικαντηδες που προσπαθουν να μας πεισουν οτι ετσι λυνεται το προβλημα των "μεσαζοντων" που αισχροκερδουν και των καρτελ.
Συρρεει λοιπον ο κοσμος, που κανει οτι ειναι της τηλε-μοδας για να αγορασει τις φτηνες πατατες, αγοραζοντας 20 κιλα αγνωστης ποιοτητας, εκ των οποιων οι μισες θα πεταχτουν επειδη θα μαλακωσουν οι θα βγαλουν φυτρες, εκτος και αν πλακωθουν ολοι και τρωνε πρωι - βραδυ πατατες.
Και αμα ειναι μαπα οι πατατες; Τι θα κανεις; θα ψαχνεις απο ποιον παραγωγο ηταν ωστε να μην ξαναψωνισεις απο αυτον; Και αμα και τη δευτερη φορα ειναι μαπα;
Και πως μπορεις να υποστηριζεις οταν εισαι δημοσιογραφος ή πολιτικος ή θεσμικος παραγοντας ολη αυτη τη διαδικασια; Θα πρεπει τοτε να παραδεχτεις οτι πρεπει να μην πηγαινουμε στα βενζιναδικα αφου ξερουμε οτι πολλοι βενζινοπωλες αισχροκερδουν - νοθευουν - εξαπατουν, αλλα να πηγαινουμε στο διυλιστηριο. Να μην ψωνιζουμε λαχανικα απο τη λαικη αλλα να βρισκουμε τους παραγωγους και να αγοραζουμε 30 λαχανα, 12 κιλα ντοματες, 115 αγγουρια, 10 καρπουζια... Φαρμακα απο το ιντερνετ φυσικα, οχι απο φαρμακεια. Κρεας απο τις φαρμες, ολοκληρο το βοδι για να το παρουμε φτηνα. Ταξι να μην ξαναπαρουμε, να κανουμε οτο-στοπ. Και για γιατρο να πηγαινουμε στους γιατρους του κοσμου, στη Λιβυη, εκει εξεταζουν δωρεαν.
Γιατι, λεει, να εχει η πατατα στη λαικη 60 λεπτα; Και ποσο να εχει; Η μεταφορα για τον μεταφορεα δεν εχει κοστος;  Η αποθηκευση απο τον μεγαλεμπορο δεν εχει κοστος; Δεν θα βγαλουν κερδος αυτοι; Δεν θα βγαλει κερδος ο λαικατζης; Αυτος δεν εχει εξοδα; Ολοι αυτοι βαφτιζονται μεσαζοντες με ενα υφος λες και προκειται για κλεφτες, λες και ειναι απλως μεσιτες και δεν κανουν καμια δουλεια. Απ'την αλλη, αν υπαρχει καρτελ "μεσαζοντων" κατα των παραγωγων ειναι θεμα και δικο τους και το κρατους να το λυσουν και αν υπαρχει καρτελ εις βαρος των καταναλωτων ειναι θεμα αποκλειστικα του κρατους να το λυσει (εδω γελαμε). Βολευονται λοιπον ολοι να κατηγορουν τους "απατεωνες" μεσαζοντες. Και στο κατω κατω, ελευθερη αγορα δεν εχουμε; Θα αυτορυθμιστει μου-χα-χα.
Καποτε, για 2 χρονια μας εφταιγε ο μαιντανος. Τωρα μας φταει η πατατα. Αυριο για ολα τα δεινα θα φταιει το αλευρι, μετα κατι αλλο.
Με τα καρτελ των πολυεθνικων θα ασχοληθει κανεις?
Γιατι συγκεκριμενα κινητα τηλεφωνα  εχουν σε ολα τα μαγαζια της Ελλαδος την ιδια τιμη;
Γιατι τα περισσοτερα προιοντα τεχνολογιας κυριως οταν ειναι νεοφερτα εχουν την ιδια τιμη παντου;
Γιατι ολα τα γνωστα επωνυμα παιχνιδα για παιδια εχουν ακριβως την ιδια τιμη παντου;
Τετοια συμπτωση;
Ποιος απαγορευει σε καποιον να πουλησει εστω και 0,5% φτηνοτερα;
Γιατι τα προιοντα των πολυεθνικων πωλουνται στη χωρα μας ακριβοτερα;
Γιατι τα προιοντα των ελληνικων εταιρειων, κυριως τροφιμων, ειναι ακριβοτερα απο τα ιδια ακριβως εξαγωγιμα στις αλλες χωρες;
Αλλα ειπαμε, εχουμε φτηνη πατατα, μην τα θελουμε και ολα δικα μας.

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Workshop With Paul Wenham-Clarke

Καλη εμπειρια το workshop του Paul Wenham-Clarke, μαθαμε αρκετα χρησιμα πραγματα για το φυσικο και συμπληρωματικο φωτισμο με χρηση φορητων φλας και ανακλαστηρων, αλλα και για το πως πρεπει να οργανωνουμε ενα project απο  τη συλληψη της ιδεας και την υλοποιηση μεχρι την ευρεση χορηγων και την προωθηση της δουλειας μας.
Paul Wenham Clarke
Ωραιος τυπος ο Paul, προσεγγισιμος και φιλικος. Εντυπωση μου εκανε το αρκετα καλο επιπεδο των ελληνικων του! Μαθαινει ελληνικα με ενα συστημα εκμαθησης ξενης γλωσσα απο cd που ακουει οταν οδηγαει.

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Χρεοκοπημενες Αληθειες Και Τοκισμενα Ψεμματα

Ενα αρθρο του Κωστα Βαξεβανη απο Το Κουτι Της Πανδωρας.Διαβαστε το ειτε εδω, ειτε απο την πηγη κανοντας κλικ παραπανω.
Σκέφτομαι πολύ καιρό να γράψω αυτό το κομμάτι. Όχι μόνο από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, αλλά και γιατί εγώ ο ίδιος έπρεπε να απαντήσω στον εαυτό μου ποιό είναι το καλύτερο για τη χώρα και για μένα. Όπως όλοι ανησυχώ και φοβάμαι. Και όταν φοβάσαι είναι εύκολο να κάνεις τα χειρότερα. Δεν υπάρχει συνταγή για το φόβο πέρα από τη γνώση.
Ανάμεσα σε θεωρίες για δραχμές, δηνάρια, ριάλια, πτωχεύσεις και σωτηρίες, υπάρχει η γνώση που πρέπει να ακολουθήσεις. Γιατί για παράδειγμα η δραχμή είναι κακή; Όσοι σήμερα δαιμονοποιούν την επιστροφή στη δραχμή, απαντούν επισείοντας τα θηρία της Αποκάλυψης. «Δεν θα έχουμε να φάμε, να ζεσταθούμε, θα ζούμε στην απόλυτη
φτώχεια» κλπ. Δεν έχω διαβάσει πειστικό επιχείρημα γιατί όλα αυτά δεν θα συμβούν αν παραμείνουμε στο ευρώ. Ποιός το εγγυάται; Οι εταίροι δανειστές ή οι πολιτικοί μας οι οποίοι είναι αυτοί και όχι άλλοι που μας έφεραν ως εδώ.
Δεν είμαι ειδικός. Ό,τι διαβάσετε προκύπτει από συνεντεύξεις με ειδικούς, μια τεράστια βιβλιογραφία που την τελευταία χρονιά ήταν ένας εφιάλτης που κατέληξε φίλος, και την εμπειρία που μου δίνουν τα 25 χρόνια δημοσιογραφίας (αυτή μου η εμπειρία δεν αναλύει απαραίτητα την οικονομία αλλά με κάνει να αντιλαμβάνομαι και να εξηγώ τα συμφέροντα μέσα κυρίως από πληροφορίες).
Ότι γραφω είναι αυτό που θα έλεγα στα παιδια μου ότι συμβαίνει. Και το τι απαντάω στο ερώτημά τους τι πρέπει να γίνει

Ευρώ ή δραχμή;

Παρότι ο μεγαλύτερος δράκος για την ελληνική οικονομία, ήταν οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν και επί ευρώ και επί δραχμής, η δραχμή εμφανίζεται σήμερα ως κίνδυνος για την χώρα. Αν γυρίσουμε στην δραχμή, για κάποιο λόγο που δεν αναλύεται αλλά συνδέεται με την αρνητική έννοια της χρεοκοπίας, θα επιστρέψουμε στη δεκαετία του 50. Ετσι δημιουργείται ένα είδος φοβικών αντανακλαστικών απέναντι στη λύση της δραχμής. Ας δούμε όμως τι συμβαίνει:
-Το ευρώ είναι το ενιαίο νόμισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ε.Ε ενοποιήθηκε οικονομικά, αποκτώντας κοινό νόμισμα, αλλά δεν ενοποιήθηκε πολιτικά. Δηλαδή δεν αποτελεί μια πολιτική και οικονομική οντότητα στην οποία οι αποφάσεις παίρνονται με γνώμονα το ενιαίο συμφέρον. Δηλαδή δεν συμβαίνει ό,τι συμβαίνει για παράδειγμα στις
ΗΠΑ όπου κονδύλια από μια πλούσια Πολιτεία κατευθύνονται σε μια φτωχή για την αναγκαία ισορροπία. Οι οικονομικές αποφάσεις στην ΕΕ, παίρνονται ως αποτέλεσμα συμψηφισμών των ισχυρών ως σήμερα κρατών (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία).Έτσι μοιραία το ευρώ παρότι ενιαίο νόμισμα, δεν ανταποκρίνεται πρακτικά σε κάτι άλλο κοινό.
-Μετά την καθιέρωση του ευρώ, εξαιτίας της νομισματικής πολιτικής την ΕΕ, δόθηκε η δυνατότητα για φτηνότερη χρηματοδότηση για τα κράτη. Και την Ελλάδα βεβαίως. Η χρηματοδότηση επέτρεπε αγορά των γερμανικών και γαλλικών προϊόντων, άρα συνέφερε τις ισχυρές χώρες που εφάρμοζαν αυτή την πολιτική, αλλά δημιούργησε σοβαρά προβλήματα. Οι ελληνικές κυβερνήσεις προτιμούσαν να δανείζονται από το να επεξεργάζονται πλάνα για την οικονομία. Η χώρα έπαψε να είναι ανταγωνιστική και αναπτύχθηκαν διάφορα παρασιτικά φαινόμενα. Γιατί να παράγει κάποιος όταν μπορεί να δανειστεί;
Παρότι σήμερα χρησιμοποιούνται διάφορα επιχειρήματα για την ανεύθυνη Ελλάδα που δεν έβαλε δημοσιονομική τάξη (κάποια βεβαίως ισχύουν), η περίοδος της μεγάλης διαφθοράς είναι η περίοδος ένταξης στο ευρώ. Το εύκολο δανεικό χρήμα δόθηκε για να γίνουν Ολυμπιακοί Αγώνες σε τιμές πολλαπλάσιες από τις πραγματικές, για να αγοραστούν προϊόντα SIEMENS (πάλι σε πολλαπλάσιες τιμές) ή γερμανικά υποβρύχια (και εδώ σε πολλαπλάσιες τιμές αφού οι Γερμανοί είχαν εκπαιδεύσει τους Έλληνες σε μίζες).
-Αν η κρίση στην Ελλάδα δεν οφείλεται στο ευρώ αλλά στην δημοσιονομική της απειθαρχία, γιατί πειθαρχημένες χώρες όπως η Ιρλανδία ή η Ισπανία αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα; Η κρίση είναι δομική, συστημική. Προέρχεται από την λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της νομισματικής της πολιτικής, των τραπεζών της, και βρήκε πρωτίστως έκφραση στον αδύναμο κρίκο της Ελλάδας.
-Το δίλημμα για την έξοδο από το ευρώ δεν είναι ελληνικό. Το ευρώ απειλείται από το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμιά πολιτική ενοποίηση των κρατών, αλλά μια κοινή νομισματική πολιτική που απειλεί όμως τις χώρες του Νότου. Αργά ή γρήγορα, αφού δεν υπάρχει πραγματική ενοποίηση, το ευρώ θα καταρρεύσει. Υπάρχουν σήμερα αναλυτές όπως ο Johan Van Overtveldt («Το τέλος του Ευρώ» εκδόσεις Μεταίχμιο) οι οποίοι υποστηρίζουν πως πρώτη η Γερμανία είναι πιθανόν να επιλέξει να βγει από ευρώ. Άρα το επιχείρημα έξω ή μέσα στο ευρώ δεν καλείται να το απαντήσει η Ελλάδα. Το πραγματικό ερώτημα είναι τι θα γίνει αν καταρρεύσει το ευρώ και η Ελλάδα στο όνομα του φόβου που χρησιμοποιήθηκε για την κατάρρευσή του, έχει υπογράψει δανειακές συμβάσεις.
-Τι σημαίνει επιστροφή στη δραχμή τώρα, θα το δούμε παρακάτω

Να χρεοκοπήσουμε;

Η χρεοκοπία εμφανίζεται από τις μνημονιακές δυνάμεις στην χώρα ως το μεγαλύτερο κακό. Ο αρνητικός όρος που έχει ο όρος χρεοκοπία για φυσικά πρόσωπα με ό,τι αυτός συνεπάγεται (φτώχεια, εξαθλίωση, παράδοση στον δανειστή ) χρησιμοποιείται για να φορτίσει την χρεοκοπία της χώρας. Ο επιστημονικός όρος είναι στάση πληρωμών (παύουμε να πληρώνουμε τους δανειστές) αλλά αποφεύγεται από πολιτικούς, δημοσιογράφους και βέβαια τραπεζίτες. Η χρεοκοπία κράτους είναι διαφορετικό πράγμα από αυτή μιας επιχείρησης ή ενός προσώπου.
-Το πρώτο επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε ήταν το ηθικό. Αν είναι ηθικό να μην πληρώσουμε τους δανειστές μας. Η στάση των πληρωμών, είναι μια διαδικασία που προβλέπεται μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα και είναι αποτέλεσμα όχι μόνο του πόσο κακά λειτούργησε ο δανειζόμενος, αλλά πώς έδρασε ο δανειστής. Οι δανειστές
λοιπόν (όπως και οι τράπεζες από τις οποίες δανειζόμαστε ως πρόσωπα) έχουν συνήθως πάρει τα λεφτά τους από τόκους και «ανταποδοτικές» ενέργειες. Αυτός είναι και ο λόγος που καμιά από τις ισχυρές χώρες- δανειστές, δεν έγινε ποτέ φτωχότερη από την κακή πορεία των δανειζόμενων. Δεν είναι θέμα ηθικής λοιπόν, αλλά λειτουργίας της Αγοράς την οποία τόσο αγαπάνε.
-Η Ελλάδα μπορούσε να κηρύξει στάση πληρωμών πριν από δύο χρόνια. Την εποχή εκείνη οι γερμανικές και γαλλικές Τράπεζες, είχαν στα χέρια τους ελληνικά ομόλογα 200 δις ευρώ. Αυτή η ελληνική κίνηση δεν απειλούσε μόνο τις Τράπεζες αλλά την ευστάθεια της ΕΕ και της Γαλλίας και Γερμανίας. Η απειλή μια τέτοιας κίνησης θα ανάγκαζε την Ε.Ε να κάνει τα πάντα για να μην χρεοκοπήσει η Ελλάδα. Ένα ισχυρό κούρεμα που θα έκανε βιώσιμο το χρέος. Δεν θα χρειαζόταν καν να υλοποιήσουμε την απειλή μας αν οι κινήσεις ήταν πειστικές.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου όχι μόνο δεν το έκανε αλλά ο ίδιος ο Γ Παπανδρέου, όπως αποκάλυψε ο Στρος Καν, τον είχε πλησιάσει για να μπει η χώρα στο ΔΝΤ. Είναι φανερό πως από τη στιγμή που γίνεται μια τέτοια κίνηση, η απέναντι πλευρά γνωρίζει πως δεν σκοπεύεις να κηρύξεις στάση πληρωμών.
Όταν στη συνέχεια ο Γ. Παπακωνσταντίνου πήγε για διαπραγματεύσεις στην τρόικα, είχε δηλώσει την προηγούμενη μέρα πως «δεν έχουμε δυνατότητα διαπραγμάτευσης».Ήταν ένα ψέμα ή μια λάθος εκτίμηση που μας αφαίρεσε κάθε δυνατότητα να κάνουμε το χρέος βιώσιμο.
-Η στάση πληρωμών ή πτώχευση, σημαίνει πως αρνούμαστε να πληρώσουμε τους δανειστές μας. Επιστρέφουμε στη δραχμή. Όσα χρωστάμε πρακτικά «κουρεύονται» μέσω του νέου νομίσματος. Οι καταθέσεις στις Τράπεζες μετατρέπονται στο νέο νόμισμα (δεν χάνονται όπως υποστηρίζουν κάποιοι) όπως και τα χρέη του καθενός.
-Με το νέο νόμισμα (έστω δραχμή) η χώρα αποκτά ανταγωνιστικότητα και διαμορφώνει δική της νομισματική πολιτική. Όχι με βάση τις ανάγκες της νομισματικής ένωσης που ευνοούν Γαλλία, Γερμανία. Με την έξοδο από την ευρωζώνη θα φτηνύνουν τα είδη πρώτης ανάγκης και θα ακριβύνουν τα εισαγόμενα (αυτοκίνητα, τηλέφωνα κλπ). Οικονομολόγοι όπως ο Πωλ Κρούγκμαν, έχουν τοποθετηθεί σαφώς υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Διαφωνούν βέβαια διάφοροι παραθυράτοι έλληνες κινδυνολόγοι.
-Οι Τράπεζες για τις οποίες γίνεται μεγάλη κουβέντα θα αντέξουν αν υπάρξει η κατάλληλη προετοιμασία. Και αν αντιπροσωπεύουν αυτό το οποίο εμφανίζουν. Κάποιες θα τις φάει η «αγορά» και αυτό μάλλον είναι νόμος της αγοράς.
-Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι χρεοκοπία ή όχι, αλλά πότε θα γίνει. Αν η Ελλάδα υπογράψει το Μνημόνιο 2 (θα δούμε παρακάτω) η χρεοκοπία θα γίνει στο μέλλον μέσα από απίστευτα συγκρουσιακές συνθήκες στη χώρα. Επιπλέον το 35% του νέου χρέους θα διέπεται από το Αγγλικό Δίκαιο και όχι το Ελληνικό, πράγμα το οποίο σημαίνει πως δεν θα μπορεί η Ελλάδα να το αποφύγει.
-Η χρεοκοπία θα γίνει γιατί το Μνημόνιο 2, όπως και το Μνημόνιο 1,δημιουργούν ύφεση, συρρικνώνουν την οικονομία ,δεν κάνουν βιώσιμο το χρέος, άρα θα επέλθει. Αν μάλιστα η Ευρωζώνη διαλυθεί όπως πιστεύουν πια
πολλοί, η χώρα θα έχει φεσωθεί ένα νέο χρέος μη διαπραγματεύσιμο.
-Η στάση πληρωμών θα εγκαινιάσει μια δύσκολη περίοδο, όχι όμως δυσκολότερη από αυτή που θα ξεκινήσει αν πτωχεύσουμε στο μέλλον με άλλους όρους. Η χώρα θα γίνει ανταγωνιστική. Η Αργεντινή είναι ένα από τα διεθνή παραδείγματα που αποδεικνύουν πως η στάση πληρωμών, δεν είναι πτώχευση που περιγράφουν στα δελτία ειδήσεων.

Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας;

Οι Γερμανοί και η τρόικα δεν είναι ούτε φίλοι μας ούτε εχθροί μας. Δεν θέλουν να μας σώσουν αλλά να πάρουν λεφτά. Αυτός είναι ο λόγος που βαφτίζουν τα μνημόνια «σωτηρία». Ένας καλός και ευγενικός υπάλληλος Τράπεζας, δεν κάνει την Τράπεζα καλή. Ούτε είναι ο ίδιος κακός επειδή αντιλαμβάνεται έτσι τα συμφέροντά της και τα υπερασπίζεται.
-Οι ξένοι δανείζουν λεφτά για να παίρνουν λεφτά, όπως οι Τράπεζες. Επί δύο χρόνια κατάφεραν να εμφανίσουν τον δανεισμό της Ελλάδας ως σωτηρία, πρώτα για να μην προχωρήσει η Ελλάδα σε άλλη λύση η οποία θα απειλούσε τους ίδιους. Οι γαλλογερμανικές Τράπεζες θα επικρατήσουν στο Νότο της Ευρώπης όταν θα έχουμε πέσει στον γκρεμό. Στις δανειακές συμβάσεις που υπογράφουν ο πρώτος όρος είναι πως η Ελλάδα οφείλει να πληρώνει τους τόκους της. Δίνουν λεφτά για να τα επιστρέφουμε με την πληρωμή τόκων. Και βέβαια δεν συμψηφίζονται με αξιώσεις της Ελλάδας (κατοχικό δάνειο, πολεμικές αποζημιώσεις).Ένας ακόμη από τους όρους του δανεισμού είναι η προτεραιότητα στην ενίσχυση των Τραπεζών. Γιατί άραγε;
-Οι Γερμανοί υποστηρίζουν τα συμφέροντά τους. Το θέμα είναι τι κάνουν οι ελληνικές κυβερνήσεις; Ευθυγραμμίζονται με τους δανειστές, ενώ τα συμφέροντά μας είναι αντίθετα. Χρησιμοποιούν επίσης την επιχειρηματολογία τους. Υπογράφουν πράξεις δανεισμού που οδηγούν απλώς σε νέο χρέος.Η ΕΚΤ, ένας από τους δανειστές μας, έχει 50 δις σε ελληνικά ομόλογα τα οποία είχε αγοράσει στο 80% της αξίας τους. Η βοήθεια λοιπόν προς την Ελλάδα δεν προβλέπει η χώρα μας να τα πάρει στην αξία τους όταν λήξουν, αλλά να μετατραπούν σε ομόλογα του EFSF τα οποία θα αγοράσει η Ελλάδα αφού δανειστεί τώρα με επιτόκια.

Εδώ μπαίνει το ερώτημα, γιατί; Ενδεχομένως πολλοί απ αυτούς να συνδέονται με συμφέροντα. Η Ελλάδα σε λίγο δεν θα έχει να φάει, αλλά αυτοί γίνονται μάνατζερ της «πράσινης ενέργειας» της οποίας η τεχνολογία θα αγοραστεί από την Γερμανία. Μια μεγάλη μερίδα σχετίζεται με το real estate το οποίο θα αφήσει μεγάλα κέρδη τα επόμενα χρόνια. Και μια άλλη μερίδα, είτε σχετίζεται απευθείας με τραπεζικά συμφέροντα, είτε θεωρεί πως η λύση είναι η άποψη πως οι περικοπές θα δημιουργήσουν ανταγωνιστικότητα. Αυτοί που χειρίζονται σήμερα από την πρωθυπουργία της χώρας ως τους σχετιζόμενους οργανισμούς, είναι παιδιά των Τραπεζών και της αντίληψης της «εσωτερικής υποτίμησης». Ανάμεσά τους οι καιροσκόποι και οι αφελείς, νομίζουν πως έτσι θα δώσουν παράταση στο πολιτικό σύστημα που τους τρέφει.

Θα μας σώσει το Μνημόνιο 2;

Όσο και το Μνημόνιο 1. Η επιχειρηματολογία για την επιβολή του Μνημονίου 2, είναι η ίδια ακριβώς με αυτή του πρώτου. «Η χώρα θα καταρρεύσει, χρειάζεται δανεισμό για να λειτουργήσει, τους όρους τους επιβάλουν οι δανειστές, οι οποίοι παρά την επιβολή είναι σωτήρες». Τα δύο μνημόνια, ακόμη και αν αφαιρέσουμε οποιοδήποτε υποψία σκοπιμότητας συμφερόντων, και τα αναλύσουμε ως οικονομικά-πολιτικά γεγονότα, είναι τεχνητές λύσεις που δεν δίνουν λύση. Στηρίζονται σε αυτό που αποκαλείται «εσωτερική υποτίμηση». Δηλαδή η χώρα δεν κάνει στάση πληρωμών. Δεν γίνεται ανταγωνιστική με την υποτίμηση δικού της νομίσματος, αλλά με μείωση μισθών και δαπανών. Αυτό με το Μνημόνιο 1 δεν έγινε. Η μείωση των μισθών, των συντάξεων ,όπως και τα φορολογικά μέτρα έφεραν ύφεση. Η πραγματική αγορά συρρικνώθηκε. Καμιά παραγωγική διαδικασία δεν ενεργοποιήθηκε. Το χρέος μεγάλωσε. Το μεγάλο χρέος (για το οποίο οι μνημονικοί ήθελαν να ρίξουν στο πυρ το εξώτερο όσους το προέβλεπαν),απαιτεί με τη σειρά του πιο σκληρά μέτρα. Οι μισθοί πέφτουν αλλά η αξία των χρεών δεν προσαρμόζεται. Μειώνεται η κατανάλωση, υπάρχει στάση πληρωμών και αδυναμία εξυπηρέτησης δανείων, οι τράπεζες δεν δίνουν πιστώσεις ακριβώς επειδή είναι έτσι η κατάσταση. Η ανεργία αυξάνεται και τα χρήματα αντί να δημιουργούν προϋποθέσεις υγιούς οικονομίας, δίνονται σε επιδόματα ανεργίας. Το επόμενο στάδιο είναι οι κοινωνικές συγκρούσεις. Ξεκινάνε από την κατανοητή αύξηση της εγκληματικότητας και φτάνουν ως τις κοινωνικές διαμαρτυρίες των ανθρώπων που δεν μπορούν πια να επιβιώσουν. Το χρέος είναι δυσβάσταχτο. Επέρχεται η χρεοκοπία.
-Δεν πρόκειται για σενάριο αλλά για πραγματική ζωή τον καιρό του μνημονίου. Το πρώτο μισό έχει επιβεβαιωθεί. Αυτή που επέβαλαν το πρώτο μνημόνιο, αφού έφεραν την ύφεση, τώρα την χρησιμοποιούν ως επιχείρημα για να φέρουν το δεύτερο. Οι διαπραγματεύσεις στο τραπέζι του Μεγάρου Μαξίμου περί του 20% ή του 13ου μισθού που σώθηκε είναι τραγέλαφος.
-Είναι τραγικό πως ο ένας από τους δανειστές, το ΔΝΤ, είναι αυτός που έχει εκφράσει σχετικές επιφυλάξεις για τους όρους του Μνημονίου 2, γνωρίζοντας ίσως από τη διεθνή εμπειρία του την κατάληξη.
-Γιατί απέτυχε το μνημόνιο 1; Μα γι αυτά που προέβλεπε και όχι γιατί δεν εφαρμόστηκε. Είναι δεδομένο πως η ελληνική ιδιομορφία του κομματικού κράτους, είχε τη συμβολή της σε μέτρα που δεν πάρθηκαν για την δημοσιονομική εξυγίανση, αλλά αυτά δεν σχετίζονται με το μνημόνιο. Ενώ η τρόικα καθορίζει για παράδειγμα στο Μνημόνιο 2 με ακρίβεια εκατοστιαίας μονάδας τις περικοπές στους μισθούς, δεν κάνει καμιά πρόβλεψη ή καμιά επιβολή για την δίκαιη φορολόγηση. Δεν λένε στο Μνημόνιο έσοδα «τόσα» από φοροδιαφυγή ή από δίκαιη φορολόγηση. Λένε όμως για μισθούς. Επίσης οι δανειστές δεν επιβάλουν καμιά αναπτυξιακή πολιτική που πρέπει να συνοδεύει το Μνημόνιο και η οποία θα εγγυάται σταδιακά έξοδο από την κρίση. Η οικονομία των Μνημονίων, είναι εγγύηση συγκεκριμένων συμφερόντων.
-Το Μνημόνιο 2, με βάση την αποτυχία του Μνημονίου 1, έπρεπε να είναι ακριβώς η αναίρεση της πολιτικής του πρώτου Μνημονίου. Είναι η συνέχισή του. Η Ελλάδα δανείζεται για να πληρώσει τόκους, να δώσει στις Τράπεζες και να επιβιώσουν πολιτικά οι ντόπιοι οπαδοί αυτής της πολιτικής έως την κοινωνική έκρηξη. Επιπλέον δεσμεύεται στο δανεισμό με το αγγλικό δίκαιο. Δηλαδή σε περίπτωση μελλοντικής χρεοκοπίας ή ακόμη και κατάργησης του ευρώ, η Ελλάδα θα χρωστά το ισόποσο σε ευρώ.
-Δεν υπάρχει καμία προοπτική επιτυχίας του Μνημονίου. Ακόμη και οι προβλέψεις για τις λεγόμενες Ιδιωτικοποιήσεις, είναι ξεκάθαρο πως δεν έχουν καμία τύχη. Απλώς η Δημόσια περιουσία θα απαξιωθεί και θα παραδοθεί στο όνομα της σωτηρίας σε ξένους αγοραστές.
-Οι αγορές, εξαιτίας ακριβώς της ύφεσης που προκαλούν τα Μνημόνια, δεν πρόκειται να ανοίξουν. Θα παραμείνουν καχύποπτες. Ο παραγωγικός ιστός θα καταστραφεί εντελώς. Το «σωτήριο» Μνημόνιο 1, έχει αποδεκατίσει την βιομηχανική παραγωγή (11,4 % κάτω),έχει εξακοντίσει την ανεργία (20%) και έχει μειώσει τα Δημόσια Έσοδα (18%).Σε λίγο κανένας δεν θα μπορεί να εισφέρει το παραμικρό στο Δημόσιο.
-Η κατεστραμμένη παραγωγικά Ελλάδα, θα διώξει τα παιδιά της στο εξωτερικό ή θα τα καταστρέψει. Οι πιο ζωντανές και παραγωγικές δυνάμεις θα βουλιάξουν στην ύφεση, την κοινωνική ανασφάλεια, εχθρευόμενες ένα κράτος που είναι εναντίον του.

Οι Σωτήρες

Στο Μέγαρο Μαξίμου, ένας Τραπεζίτης πρωθυπουργός που είναι από αυτούς που επεξεργάστηκαν πανευρωπαϊκά αυτές τις καταστροφικές πολιτικές και μερικοί εκατομμυριούχοι πολιτικοί, προσπαθούν να πείσουν ότι νοιάζονται για το μέλλον της χώρας. Αν νοιάζονταν τόσο πολύ θα φορολογούσαν τους εαυτούς τους. Ή έστω θα μείωναν ως ένδειξη συμπαράστασης σε αυτό που περνάει ο κόσμος, τα βουλευτικά έσοδα.
Σε καμία από τις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών, το κλίμα φόβου που δημιουργούν, δεν έχει επιχειρήματα. Γιατί θα κάνει ζημιά η δραχμή; Πώς αυτοί οι καλοί Σαμαρείτες του κοινωνικού μέλλοντος, που δημιούργησαν όλη την κατάσταση που ζούμε, ξαφνικά απόκτησαν θεία φώτιση για τη σωτηρία μας; Πώς οι κακοί πολιτικοί δεκαετιών (όλοι τους για κακή τους τύχη είναι) θα γίνουν οι καλοί συμβαλλόμενοι στις δανειακές συμφωνίες; Δεν απαντούν. Απλώς εκφοβίζουν.
Κάποιο κινούνται από δόλο. Κάποιοι άλλοι θεωρούν πως έτσι διαιωνίζουν την πολιτική τους επιβίωση, δίνοντας ανάσα σε ένα σύστημα που χωρίς αυτό θα πάψουν να υπάρχουν.
Ακόμη και αν υπήρχε μία πιθανότητα οι δανειακές συμβάσεις να είχαν μια απειροελάχιστη θετική έκβαση, αυτοί είναι που εγγυώνται πως δεν είναι έτσι. Δεν έχουν καμία. Μόνο άθροιση χρέους και στο τέλος χρεοκοπία με τις χειρότερες επιπτώσεις.
Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει βέβαια και το θέμα μιας Δημοκρατίας που ξεχνάει τον εαυτό της, αυτοκαταργείται για να εξυπηρετήσει όρους της Αγοράς, για το καλό μας πάντα. Περιμένω κάποιον από τους σωτήρες να μου δείξει ένα μέρος του κόσμου που η λειτουργία της αγοράς είχε θετικά αποτελέσματα για το κοινωνικό σύνολο.
Μέχρι τότε ας θυμούνται πως όσοι σήμερα δίνουν συνταγές για την κρίση είναι αυτοί που τη δημιούργησαν. Και στην Ελλάδα, αυτοί που κλαίνε για την δημοσιονομική κατάντια, είναι ακόμη αυτοί που την συντηρούν. Κρατάνε θέση υπαλλήλου ΟΣΕ στο Μεσολόγγι όπου δεν έχει τραίνο, αλλά περικόπτουν οριζόντια μισθούς από αυτούς που σε λίγο θα πεθάνουν από την πείνα.
ΥΓ Για να φτάσουμε στην κρίση, έπρεπε να χάσουμε την κρίση μας. Μήπως για να βγούμε πρέπει να την ξαναποκτήσουμε;

Paul Wenham - Clarke, Workshop

Το Φωτογραφικό Κένρο Θεσσαλονίκης  διοργανώνει εκπαιδευτικό διήμερο με τον γνωστό Άγγλο φωτογράφο Paul Wenham-Clarke την Κυριακή 12 και Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012, στο καφέ BAZAAR, Παπαμάρκου 34, Πλατεία Άθωνος.
Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει workshop, διάλεξη και portfolio reviews, όλα στα Αγγλικά χωρίς μετάφραση και θα είναι δωρεάν.
Στο workshop και στα portfolio reviews οι θέσεις είναι περιο...ρισμένες και ήδη έχουν καλυφθεί κατά σειρά προτεραιότητας με δηλώσεις συμμετοχής (με απόλυτη προτεραιότητα στα μέλη του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης).
Η διάλεξη είναι ελεύθερη στο κοινό χωρίς κράτηση.
 Workshop για το φωτισμό λήψης πορτρέτου : Πορτρέτα σε φυσικούς χώρους (Κυριακή 12/2/2012 11.00'πμ -4.00'μμ)
Κάνοντας χρήση του φυσικού φωτισμού και απλών φορητών φλας, ο φωτογράφος θα δείξει πώς μπορούμε να εκμεταλευτούμε στο έπακρο έναν εκτός στούντιο χώρο φωτογράφησης και να δημιουργήσουμε ατμοσφαιρικές εικόνες με ξεχωριστό φωτισμό.

Portfolio Reviews (Δευτέρα 13/2/2012 5.00' - 8.00'μμ)
Ο Paul Wenham-Clarke θα κάνει προσωπικά portfolio reviews σε φωτογράφους, προσφέροντας υποστήριξη και συμβουλές για το πώς θα προχωρήσουν παρά πέρα τη δουλειά τους.

Διάλεξη με θέμα: "Δώστε κατεύθυνση στην καριέρα σας, κάνοντας χρήση των προσωπικών σας project". (Δευτέρα 13/2/2012 8.30'μμ)
Ο φωτογράφος θα μας πει πώς, μέσα από τα προσωπικά του project, έχει δώσει άλλη κατεύθυνση στην καριέρα του και μ' αυτό τον τρόπο κατάφερε μεγαλύτερη προσωπική ολοκλήρωση στη δουλειά του. Θα περιγράψει πώς ένα project παίρνει μορφή από τη σύλληψη της ιδέας μέχρι την έκθεση, συμπεριλαμβανόμενης και της εξεύρεσης χορηγών.

Ideal Working Conditions

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Παγωνιά

Τις τελευταιες μερες παγωσα, σημερα το πρωι ειχε μειον 3...Τωρα ψιλοχιονιζει εξω και το εχει στρωσει ενω φυσαει μανιασμενα. Αυριο...ρεπουδακι!

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Καλοχωρι

Πολυ κουραση τις τελευταιες μερες...Και κωλοκαιρος, κρυο ,βροχη...Και λιγη δουλεια, κλασσικος Ιανουαριος. Παρ'ολα αυτα, την Κυριακη καναμε μια ωραια βολτα στο Καλοχωρι και φτασαμε μεχρι τις "μυδοκαλυβες" στη Χαλαστρα. Ειναι καπως περιεργο να βλεπεις φλαμινγκο - μεταξυ αλλων πτηνων - τοσο κοντα στη Θεσσαλονικη. Απο φωτογραφικης αποψης το μερος ειναι τελειο, πηγα σε λαθος ωρα αλλα εβγαλα μερικες ωραιες φωτογραφιες.


Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Κομοτηνη / Νυμφαια

Την Παρασκευη πηγαμε με  στην Κομοτηνη. Για Νυμφαιο προγραμματιζαμε αλλα η κακοκαιρια μας εστειλε στην αλλη μερια οπου ειχε καταρρακτωδεις βροχες αλλα οχι χιονοπτωση. Δεν ειδαμε και πολλα γιατι φυγαμε αργα και εβρεχε κατα διαστηματα στην πολη. Συμπαθητικη πολη την περιμενα εντελως ασχημη, εχει ομως καποια ωραια σοκακια και πλατειες. Αξιζει να ξανα παω με καλο καιρο και να την περπατησω λιγο. Και να μην ειναι αργια γιατι δεν κυκλοφορουσε ψυχη! Οπως πρεπει να αξιζουν και τα πομακοχωρια, πηγαμε σε ενα σχεδον ολοκληρωτικα ερειπωμενο, τη Νυμφαια, χωριο φαντασμα στην κυριολεξια. Και φυσικα εχει πολυ μεγαλο φωτογραφικο ενδιαφερον.












Την Παρασκευη πηγαμε με  στην Κομοτηνη. Για Νυμφαιο προγραμματιζαμε αλλα η κακοκαιρια μας εστειλε στην αλλη μερια οπου ειχε καταρρακτωδεις βροχες αλλα οχι χιονοπτωση. Δεν ειδαμε και πολλα γιατι φυγαμε αργα και εβρεχε κατα διαστηματα στην πολη. Συμπαθητικη πολη την περιμενα εντελως ασχημη, εχει ομως καποια ωραια σοκακια και πλατειες. Αξιζει να ξανα παω με καλο καιρο και να την περπατησω λιγο. Και να μην ειναι αργια γιατι δεν κυκλοφορουσε ψυχη! Οπως πρεπει να αξιζουν και τα πομακοχωρια, πηγαμε σε ενα σχεδον ολοκληρωτικα ερειπωμενο, τη Νυμφαια, χωριο φαντασμα στην κυριολεξια. Και φυσικα εχει πολυ μεγαλο φωτογραφικο ενδιαφερον.