Ειμαστε Ολοι Θυμωμενοι / Contrast Festival

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΘΥΜΩΜΕΝΟΙ , του Σταυρου Δαγτζιδη

  Διανύουμε την πρώτη  δεκαετία του εικοστού πρώτου αιώνα. Αυτοί που λέγαν τόσα χρόνια ότι ο καπιταλισμός πέθανε, επιβεβαιώνονται. Όλα αυτά που έκανε τα τελευταία είκοσι χρόνια, ασελγώντας πάνω στα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα και στις κατακτήσεις των εργαζόμενων  δεν ήταν παρά οι τελευταίες σπασμωδικές κινήσεις πριν από τον επιθανάτιο ρόγχο του.

  Πόλεμοι, επεμβάσεις, βομβαρδισμοί, ακρότητες και φανατισμοί δείχνουν το σκληρό πρόσωπο της εξουσίας. Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού κάτω από το όριο φτώχειας. 
  Πολιτισμοί καταστρέφονται, ήθη και έθιμα καταργούνται, λαοί ισοπεδώνονται. Η αυτοδιάθεση λαών και ανθρώπων είναι έννοιες που έχουν καταπατηθεί βάναυσα. 
 

Η ελληνική κοινωνία είναι μέσα στο παιγνίδι του παγκόσμιου καταμερισμού. Προσπαθεί να πάρει ένα κομμάτι από την πίτα. 

  Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και της νεολαίας στρέφονται στο κυνήγι του κέρδους και την ιδιώτευσης. Στο ανώτερο πεδίο,  πολιτική και πολιτιστική αφασία, ενώ στην κοινωνία αμοραλισμός, βία, φόβος, θυμός και ένας έρπον  ρατσισμός κυριαρχούν, σ αυτήν που κάποτε ήταν γεμάτη ευαισθησίες. Το πιο ενεργό κομμάτι της κοινωνίας, η νεολαία απαξιώνεται, η μεταναστεύει στο εξωτερικό η  περιθωριοποιείται.
 
Θυμός γιατί μας πρόδωσαν αυτοί στους οποίους πιστέψαμε.
 
Θυμός γιατί τα όνειρα μας δεν πραγματοποιήθηκαν.

Στον πολιτισμό, το κιτς, τα σκουπίδια, η φθήνια και το κέρδος είναι στην πρώτη γραμμή. 

Πως απαντά  ο σύγχρονος καλλιτέχνης, ο σύγχρονος φωτογράφος,  σε όλα αυτά? Πως αντιδρά? Μιλά? Αντιστέκεται?...η σιωπή είναι συνενοχή. 

  Είναι προφανές ότι η αλληγορία,  η αφαίρεση, το συμβολικό θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην έκφραση των φωτογράφων. προτάσεις όχι μόνον φωτογραφικές, αλλά και εγκαταστάσεις, βίντεο κ.λ.π., είναι προς συζήτηση.( μόλις άνοιξε).

 

Όλα αυτά έγραφε ο υπογράφων σε ένα εσωτερικό κείμενο στις 4/12/08.

Είκοσι επτά μήνες μετά τι άλλαξε; 

Αυτοί που μας έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση, σε συνεργασία με ξένα οικονομικά και πολιτικά κέντρα, αποφάσισαν να μας σώσουν.

Αυτοί που ευτέλισαν την ζωή μας, είναι δυνατόν να γίνουν οι σωτήρες μας;

Αυτοί που ευτέλισαν τους ποιητές, μοιράζουν βραβεία χωρίς αντίκρισμα.

Αυτοί που ευτέλισαν τους νέους, ιδρύουν Υπουργείο Νεολαίας.

Αυτοί  που ευτέλισαν την  τέχνη, βαφτίζονται κριτικοί τέχνης.

Αυτοί που ευτέλισαν  την παιδεία, μας «κάνουν» μάθημα.

Αυτοί που ευτέλισαν την υγεία, να γίνουν οι σωτήρες μας.

Αυτοί που πούλησαν την πατρίδα μας, τρείς φορές, να γίνουν πατριώτες.

Αυτοί που μας έκαναν συνενόχους, τώρα ζητούν ευσυνειδησία.

Αυτοί που μιλούν για αξιοκρατία, την τορπιλίζουν συνεχώς.

Αυτοί που ποτέ δεν πληρώνουν, πάντα ζητούν να πληρώνουμε εμείς.

Αυτοί που για τα πάντα έχουν άσυλο, τώρα, ζητούν να καταργηθεί το πανεπιστημιακό άσυλο….

ΚΑΝΕΝΑ ΕΛΕΟΣ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΘΥΜΩΜΕΝΟΙ

Σταύρος Δαγτζίδης