Γυρισαμε απο την Αθηνα την Τριτη τελικα. Η μικρουλα καταταλαιπωρηθηκε η καημενουλα.
Φυγαμε τη Δευτερα το απογευμα κατα τις εφτα, καναμε μια σταση στο Σειριο για να την ταισουμε, πραγμα που αποδειχτηκε απολυτα λανθασμενο και συνεχισαμε. Δευτερη σταση λιγο πιο εξω απο τη Λαμια. Το Αργυρακι στα πρωτα λεπτα ηταν ευδιαθετη και επαιζε μεσα στο καρεκλακι της και ξαφνικα κανει εμμετο. Τη βγαζω εξω, ξανακανει και ξανακανει και ξανακανει χωρις πια να βγαζει τιποτα. Το στομαχακι της πρεπει να εγινε κομπος. Τρομαξε κιολας το καημενουλι και εκλαιγε με ουρλιαχτα και λυγμους.
Στο τηλεφωνο η γιατρος μας ειπε πως επαθε ναυτια. Αποφασισαμε να στη Λαμια για να διανυκτερευσουμε. Πηγαμε και στο νοσοκομειο της Λαμιας για να παρουμε καμια συμβουλη αλλα ηθελαν να την εξετασουν, δεν την πηγα μεσα γιατι θα γινοταν εξαλλη. Το ξενοδοχειο ηταν ψιλοαθλιο αλλα δεν ειχε καμια σημασια. Η μικρη ξυπνουσε συνεχεια, εκλαιγε, πεινουσε...
Η Λαμια συμπαθητικη..
Την επομενη το πρωι φυγαμε μεσα στο αγχος για το πως θα βγαλει το ταξιδι το μωρο. Δεν ηθελε και να τρωει και δεν επρεπε κιολας λογω του ταξιδιου. Ουτε νερο.
Μεγαλη ταλαιπωρια για την Αργυρουλα που εχασε το προγραμμα της σε φαγητο και υπνο και ακομα και σημερα δεν εχει στρωσει. Εκανε εμμετο και την Τεταρτη εδω στο σπιτι μετα το μεσημεριανο το οποιο τωρα δεν θελει ουτε να το δει -λαχανικα με κρεας- και της δινουμε παιδικα γιαουρτακια για να το ξεχασει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου